Σαντορίνη: συνώνυμο της μαγείας η οποία μπορεί να προέλθει από την σωστή εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων μιας καταστροφής. Ένα νησί όπου δυναμικοί εδαφολογικοί παράγοντες, εκτονώσεις υπόγειας δύναμης, το έκαναν πρωτοφανές δείγμα εδαφολογικής ιδιαιτερότητας. Στρογγύλη το αρχικό της όνομα, εξαιτίας του σχήματος της, πριν από τις μεγάλες εκρήξεις που έφεραν τον καταποντισμό, τμημάτων της. Πρωτοκατοικήθηκε κατά την 3η χιλιετία από Κάρες και στην συνέχεια έχουμε την ανάπτυξη και το απόγειο του Κυκλαδίτικου πολιτισμού, με έντονες επιρροές από την Μινωική Κρήτη. Η ανάπτυξη του νησιού σταμάτησε βιαία, ίσως κοντά στο 1500 π.Χ με την έκρηξη του ηφαιστείου που προκάλεσε την βύθιση κεντρικού τμήματος και μέρος του δυτικού τμήματος του νησιού. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργήθηκε η Καλντέρα.

Στους χρόνους που πέρασαν αλλεπάλληλες εκρήξεις, οδήγησαν στον σχηματισμό της Θηρασίας και της παλιάς Καμμένης. Μόλις το 1573 μ.Χ, πολύ πρόσφατα για εδαφολογικές εργασίες, δημιουργήθηκε η μικρή Καμμένη, που ενσωματώθηκε στην νέα Καμμένη. Και ενώ οι εκρήξεις συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια, έχουμε και το πιο πρόσφατο περιστατικό σεισμών το 1956. Νησί ζωντανό, δυνατό, που μόνο από πολύ αποφασιστικούς ανθρώπους θα μπορούσε να κατοικηθεί. Απερίγραπτες εικόνες, αποδίδει το Θηραϊκό έδαφος, με τα ηφαιστειακά πετρώματα του. Το ίδιο το σχήμα του νησιού που θυμίζει ημισέληνο, μια αγκαλιά έτοιμη να δεχθεί τους καταφθάνοντες. Το ύψος της Καλντέρας προκαλεί δέος.

Το καράβι αγκυροβολεί στο Αθηνιό, που είναι σταθμός και μόνο, για τους ταξιδιώτες. Η απότομη ελικοειδείς ανηφόρα ανεβάζει στο επίπεδο του δυτικού τμήματος του νησιού. Πρώτος προορισμός τα Φυρά (Χώρα), προφανώς πρωτεύουσα του νησιού. Ανεπανάληπτη η βόλτα στην Καλντέρα, τόσο για την εξαίσια θέα της όσο και για τα εκπληκτικής αρχιτεκτονικής λευκά Κυκλαδίτικα σπίτια που είναι γαντζωμένα στους βράχους. Υπόσκαπτα σπίτια που η ανάγκη δημιούργησε.

Επιτακτική η ανάγκη επίσκεψης στο αρχαιολογικό μουσείο, με τα μοναδικά μαρμάρινα Κυκλαδίτικα εδώλια, καθώς και πλήθος άλλων εκθεμάτων. Αλλά σημεία άξια προσοχής, το μουσείο προϊστορικής Θήρας, το μοναστήρι των Δομινικανίδων καλογριών, το καθολικό μοναστήρι της Παναγιάς του Λογαρίου, το μέγαρο Γκύζι.

Πιο όμορφο από όλα το Κυκλαδίτικο εκκλησάκι του Άγιου Στυλιανού, σκαλωμένο στον γκρεμό. Από την Θήρα με βόρεια κατεύθυνση οδηγούμαστε στο Φηροστεφάνι και κατόπιν στο Ημεροβίλη. Και εδώ εκπληκτική η θέα, εκπληκτικά τα οικοδομήματα και τα σοκάκια. Συνεχίζοντας πιο βόρεια, γυρνώντας μια καταπληκτική διαδρομή, φτάνουμε στην πασίγνωστη Οία. Πασίγνωστη σαν τόπος θέασης του ηλιοβασιλέματος, όπως επίσης πασίγνωστη για την ποιότητα των οικημάτων της, που ανήκουν τόσο στην Κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, όσο και στην μεταγενέστερη νεοκλασική. Και ας μην παραληφθεί το Αμμούδι κάτω ακριβώς από την Οία, με τους κόκκινους και μαύρους χρωματισμούς, των βράχων του.

Νότια των Φυρών, στο νότιο άκρο του νησιού, βρίσκεται το Ακρωτήρι. Εδώ αποκαλύφθηκε σημαντικότατος οικισμός, της Μεσοκυκλαδικής περιόδου, με εξαιρετικά έργα τέχνης, αρχιτεκτονική και σημαντικότατη συμβολή, στα αρχαιολογικά πεπραγμένα. Ακόμη πιο νότια από το Ακρωτήρι, δυο πολύ γνωστές και όμορφες παραλίες, η Κόκκινη Άμμος και η Άσπρη Άμμος.

Σημαντικοί οικισμοί στην ενδοχώρα, το Εμπορείο στον δρόμο για την Περίσσα, η Μεσαριά στον δρόμο για τον Μονόλιθο. Η Περίσσα, τουριστικό θέρετρο με μεγάλη παραλία που διαθέτει μαύρη ηφαιστειακή άμμο, που την κάνει μοναδική. Άλλο τουριστικό θέρετρο στην δυτική πλευρά είναι το Καμάρι, που διαθέτει μεγάλη και πανέμορφη παραλία.